everything about food & mood
Το καλοκαίρι είναι μπροστά μας και οι μελιτζάνες επίσης.
Η μελιτζάνα μας έρχεται από την αρχαιότητα, την συναντάμε για πρώτη φορά στην Ινδία κα στη συνέχεια στην Κίνα. Στην Ευρώπη την βρίσκουμε τον 12ο με 14ο αιώνα. Ωστόσο, λόγω της πικρής γεύσης της, άργησε να ενταχθεί στην ευρωπαϊκή κουζίνα και καλλιεργούνταν για διακοσμητικούς λόγους.
Επιστημονικό συμπόσιο για τη ρετσίνα και τη διαχρονική ιστορία της ρητίνης στην οινοποιητική τεχνική, διοργανώνεi το οινοποιείο Κεχρής, στις εγκαταστάσεις του, το Σάββατο 19 Μαϊου.
Μπορεί να μην είναι το φαγητό που μας έρχεται στο μυαλό όταν μιλάμε για τα αγαπημένα μας φαγητά, σίγουρα όμως είναι ένα πιάτο, που θυμίζει μαμά, παιδικά χρόνια, νοσταλγία. Και η απόδειξη πως άν θέλουμε να μαγειρέψουμε και να προσφέρουμε στην οικογένεια μας ένα νόστιμο, απλό, σπιτικό, φαγητό δεν χρειαζόμαστε περισσότερο από 30 με 40 λεπτά.
Οι δύο βασικοί αποτρεπτικοί λόγοι για το ψήσιμο ψαριού στο σπίτι ήταν για μένα 1) ο φόβος για το άν θα ψηθεί σωστά και 2) η μυρωδιά της ψαρίλας στο σπίτι. Όταν ξεπέρασα τον πρώτο λόγο, συμβιβάστηκα με τον δεύτερο, κάνοντας διάφορα κόλπα, όπως να ψήνω φλούδες πορτοκαλιού και λεμονιού στον φούρνο κ.τ.λ.
Ένα παραδοσιακό ανατολίτικο γλυκό με κανταΐφι, γεμιστό με τυρί, που συναντάμε στην Τουρκία αλλά και σε όλη την Ανατολή με παρόμοιες ονομασίες. Όσοι το έχετε δοκιμάσει ξέρετε ότι η ιδιαιτερότητα του είναι το τυρί που περιέχει, που σε συνδιασμό με το σιρόπι και το φρέσκο βούτυρο δημιουργούν ένα γλυκό μοναδικό.
Η μαγειρίτσα είναι η παραδοσιακή σούπα που τρώμε το βράδυ της Ανάστασης, μετά απο τις ημέρες της νηστείας. Είναι η καλύτερη επιλογή για το στομάχι, καθώς προετοιμάζει τον οργανισμό, να επανέλθει στον φυσιολογικό ρυθμό του.
Γι αυτό και καθιερώθηκε,ώς έθιμο, να τρώγεται το βράδυ του Μ.Σαββάτου.
Ένα από τα πιό διαδεδομένα έθιμα του Πάσχα είναι το βάψιμο των κόκκινων αυγών, τη Μ.Πέμπτη.
Ο θρύλος, λέει, πως μια γυναίκα δεν πίστεψε την είδηση της Ανάστασης Του Ιησού και είπε « όταν τα αυγά που κρατάω, γίνουν κόκκινα, τότε θα αναστηθεί και ο Χριστός.» Και τότε τα αυγά έγιναν κόκκινα.
Όσοι έχουμε διαβάσει Αστερίξ, θυμόμαστε καλά το στρατόπεδο Μπαμπάορουμ, γύρω από το ανυπότακτο γαλατικό χωριό. Αργότερα, μεγαλώνοντας, δοκιμάσαμε και ξαναδοκιμάσαμε το χορταστικό γλυκό, Μπαμπά με ρούμι ή Baba au Rhum.
Η ιστορία του γλυκού, ξεκινάει γύρω στο 1830, στο Παρίσι, βουτηγμένο στο ρούμι και με σταφίδες.
Πρόσφατα σχόλια